Ημέρα 9η Κότορ - Αγ. Σαράντα 550χλμ
Μια ημέρα για 36ωρίτες. Εγερτήριο νωρίς το πρωί, τα χλμ είναι πολλά και δύσκολα. Αποφασίζω να μην ακολουθήσω την προτεινόμενη διαδρομή του via Michellin και στρίβω προς την Ποντγκόριτσα την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου. Η διαδρομή μετά από λίγο γίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. Επιτέλους να δούμε λίγο πως είναι η χώρα μακριά από τον τουρισμό. Διασχίζουμε μια πολύ μακρυά γέφυρα η οποία περνάει μέσα από μια λίμνη μέρους του Εθνικού τους Δρυμού. Από ότι φαίνεται εδώ δεν ξέρουν ότι όταν φτιάχνεις δρόμους πρέπει να μην δείχνεις σεβασμό στην φύση και αρκούνται σε μια λωρίδα και στο τρένο. αααχχχ Ελλάδα, τσιμέντο και άσφαλτος όλα. Φώτο δεν έβγαλα γιατί οι στάσεις ήταν επιλεγμένες σε στρατηγικά σημεία. Ελπίζω να τράβηξε βίντεο η γυναίκα μου.
Στρίβω για τα Αλβανικά σύνορα και περνάω από ένα μικρό χωριό. Ρωτάω έναν παππού "ΑLBANIA?" μου δείχνει ευθεία. Εμένα μου λες; Λάθος μου έδειξε. Ενώ διασχίζω κάτι δρόμους ανάμεσα σε χωράφια βλέπω ένα αστυνομικό τζιπ. Ευτυχώς ξέρουν λίγα Αγγλικά. Είμαι 20 χλμ μακρυά από τα σύνορα. Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί σκέφτομαι. Κακό πράγμα να προ τρέχεις. Ο δρόμος είναι χάλια. Το μηχανάκι χοροπηδάει στις αναρτήσεις του. Σε μια διασταύρωση σταματάω να συμβουλευτώ το gps γιατί ο χάρτης του Via Michelin δεν έχει μεγάλη ακρίβεια. "Καλά πας πατριώτη" ακούω ξαφνικά δίπλα μου. Είναι ένας νεαρός με 2 κοπέλες σε ένα αυτοκίνητο με πινακίδες Θεσσαλονίκης!!!
Φτάνω στα σύνορα, ο αστυνομικός κρεμιέται από το κουβούκλιο να δει το Guzzi. Είσοδος στην Αλβανία και πιάνω κουβέντα με τον Αλβανό αστυνομικό. Προσπαθώ να μάθω πληροφορίες για το Sarante και τον δρόμο. Super μου λέει. Μάλλον εννοούσε να φωνάξω τον Superman. Σε λίγο διαπιστώνω τι θα πει Αλβανικός δρόμος. Λίγη άσφαλτος ριγμένη πάνω σε χωματόδρομο με σκοπό να ενώνει τις λακκούβες. Κινούμε με 30 χλμ/ώρα βρίζοντας που δεν ακολούθησα την διαδρομή του Via Michelen. Ευτυχώς καμιά ώρα μετά μπαίνω στον κεντρικό δρόμο που έχει μόνο σκόνη και κίνηση. Πρώτη στάση στο Skhoder στο εστιατόριο που όταν ανέβαινα συνάντησα τον Ιταλό με το Quota. Φυσικό χυμός και κρύο τσάι με 3,5€ σε μαγαζί σούπερ κυριλέ.
Συμβουλεύομαι το GPS τον χάρτη και μετά από μίνι συμβούλιο με τη σύζυγο αποφασίζουμε να μην πάμε παραλιακός αλλά μέσα από το βουνό. Από τη μια θα γλιτώναμε την κίνηση και θα κάναμε 30-40 λιγότερα χλμ. Λάθος μεγάλο. Μέχρι να φτάσουμε στο Lusnhje που χωρίζει ο δρόμος αντιμετωπίσαμε απίστευτη κίνηση λόγω έργων. Επί 10 χλμ τα αυτοκίνητα να είναι σταματημένα. Αλβανοί και Κοσσοβάροι με τζιπ να κάνουν σφήνες ανάμεσα από τα έργα για να περάσουν σηκώνοντας απίστευτη σκόνη. Το φλας φυσικά είναι διακοσμητικό. Μετά από λίγο μαθαίνω τον σωστό τρόπο κίνησης μιας μοτοσυκλέτας στην Αλβανία. Κόρνα συνέχεια!!! Ακολουθώ ένα πιτσιρικά με παπάκι ο οποίος ανοίγει δρόμο στην κίνηση. Κάποια στιγμή όμως βγαίνει στα έργα που γίνονται στο αντίθετο ρεύμα και χώνετε από μια τρύπα που το Guzzi δεν χωράει ούτε αν το κόψεις στη μέση. Τα νεύρα αρχίζουν να τεντώνουν, έχω γλυτώσει από ένα άσπρο τζιπ Mercedes για μερικά εκ. Περνάω όπως μπορώ με την κόρνα και μαρσάροντας για να με ακούνε. Μουτζώνω έναν τραγικό Ιταλό και επιτέλους ο δρόμος ανοίγει. Ο οδηγός του Κοσσοβάρικου λεωφορείου όμως έχει αντίθετη άποψη και βγαίνει να προσπεράσει μαζί με μένα. Τέρμα γκάζι, τον περνάω, τον κλείνω και του κάνω χειρονομίες. Η κουτουλιά από πίσω με συνεφέρει κάπως και εξαφανίζομαι. Το διπλωματικό επεισόδιο αποτράπηκε και ψάχνω να βρω σημείο για στάση. Βρίσκω ένα Motel-Βενζινάδικο και σταματάμε για φαγητό. Το γκαρσόνι ξέρει μόνο Ιταλικά, το μενού είναι στα Αλβανικά αλλά έχει πολλά κοινά σημεία με την Ελληνική κουζίνα. Παραγγέλνονται σαλάτα, μπιφτέκ με κάτι περίεργο, πατάτε τιγκάνι και αναψυκτικά με 10€. Το € περνάει και εδώ αρκεί να είναι χαρτονόμισμα.
Αρχίζει η ανηφόρα για το βουνό μέσα από αμπέλια. Η διαδρομή πολύ σφιχτή, θα γινόταν ένα 36ώρο εδώ πάνω μούρλια. Λίγο πριν όμως έχει βρέξει και ο δρόμος σε πολλά σημεία έχει λάσπη ή είναι καλυμμένος από νερά. Η τακτική ακολουθήστε τα απόνερα από το προπορευόμενο όχημα αποδίδει και γλυτώνω τις φονικές λακκούβες. Η θερμοκρασία έχει πέσει, η διαδρομή έγινε ομορφότερη, δεν έχει κίνηση αλλά περνάει η ώρα και Αγ. Σαράντα δεν βλέπω. Σε ένα χωριό μου δίνουν οδηγίες στα Ελληνικά τα οποία τα μιλάνε πολύ.
Φτάνω 10 χλμ από τα σύνορα με την Ελλάδα και στρίβω δεξιά για Αγ. Σαράντα. 40 χλμ δείχνει ο χάρτης, το GPS δεν έχει τους Αγ. Σαράντα και η διαδρομή είναι ορεινή. Ανεβαίνω το βουνό ακολουθώντας ένα τοπικό ταξί που πάει τάπα. Το κόλπο πιάνει μέχρι που νυχτώνει και δεν βλέπω τίποτα λόγω της φιμέ ζελατίνας. Σταματάω στην άκρη του δρόμου να την αλλάξω και μέσα σε 3 λεπτά παραλίγο να με πατήσουν 3 φορές. Έχω κάνει ήδη 20 χλμ και σύμφωνα με τον χάρτη πέρασα το βουνό. Από εδώ και πέρα όμως ο δρόμος πιο πολύ θυμίζει χωματόδρομο παρά άσφαλτο. Έργα - σκόνη - λακκούβες - χάος. 1,5 ώρα για 40 χλμ και επιτέλους φτάνω στο Sarante. Ευτυχώς όλοι μιλάνε Ελληνικά. Μετά από 13 ώρες ταξίδι, τσακίζω ένα νοστιμότατο φιλέτο κοτόπουλο και ξεραίνομαι για ύπνο.
Ημέρα 10η Αγ. Σαράντα - Ιωάννινα - Θεσσαλονίκη 310χλμ
Την επόμενη το πρωί φεύγουμε για Ελλάδα. Δεν έχουμε καμία όρεξη για βολτούλες αν και η κίνηση την Κυριακή το πρωί είναι πολύ χαλαρή. Το μέρος είναι αρκετά όμορφο, αλλά άναρχα δομημένο με κιτς για το γούστο μου ξενοδοχεία. Το πρωί η διαδρομή της προηγούμενης μέρας φεύγει πιο εύκολα στο μισό σχεδόν χρόνο. Το μηχανάκι όμως είναι γεμάτο λάσπη και εμείς σκόνη. Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο και ανοίγω το γκάζι μετά από 10 μέρες. 160 έδειξε για λίγο το κοντέρ. Όταν συνειδητοποιούμε πόσο κοντά είμαστε στα σύνορα και ότι μπορούσαμε να διανυκτερεύσουμε στην Ελλάδα μας πιάνουν τα νεύρα. Είναι αργά όμως, μια εμπειρία ήταν και αυτή την περάσαμε. Σταματάμε στο Ελληνικό φυλάκιο, βγάζει η γυναίκα μου τα διαβατήρια, τα δίνει στον Αστυνομικό και του λέει "καλημέρα". Τι το θελε. "Για 'σάς" απαντάει με βλοσυρό ύφος ο πιτσιρίκος. "Καλημέρα, γιά σας" απαντάει η Θωμαή. "Για 'σάς" επιμένει αυτός. Όσο σκέφτομαι την συμπεριφορά, Σκοπιανών - Αλβανών - Μαυροβούνιων - Κροατών Αστυνομικών τόσο φουρκίζομαι αλλά λέω καλώς ήρθατε στην Ελληνική πραγματικότητα.
Ελληνική πραγματικότητα Νο2. Πολύ καλός ο δρόμος από τα σύνορα μέχρι τα Γιάννενα και μετά μπαίνεις στην επιτέλους έτοιμη Εγνατία. 10 χλμ από τα σύνορα η βενζίνη έχει 1,12€/λίτρο. Δεν βάζω λέω θα βρω φτηνότερα. Τελικά έβαλα στα Ιωάννινα στο μοναδικό ανοιχτό βενζινάδικο που είχε Κυριακή μεσημέρι με 1,25€/λίτρο. Την επόμενη μέρα έβαλα στη Θεσσαλονίκη με 1,02€/λίτρο. (τιμές 2009....)
Στάση λίγο πριν την Κοζάνη για να ξεπαγώσουμε από τα τούνελ στη διαδρομή Γιάννενα - Μέτσοβο. Λίγο ποιο κάτω στον κάμπο της Βέροιας είχε 34οC.
Τελικά αν δεν το κάνεις δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις. Καβαλήστε το μηχανάκι σας, κάντε μια οδική βοήθεια καλού κακού και φύγετε. Το ταξίδι αυτό οργανώθηκε από πληροφορίες που διάβασα στο net, από 2-3 βασικά που μου είπαν φίλοι. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε το google.
Και μερικά νούμερα για να πάρουμε μια ιδέα.
Δωμάτιο με κουζινάκι στην Οχρίδα 30€ η βραδιά. Φαγητό για 2 άτομα με ποτό 7-10€.
Δωμάτιο με κουζινάκι στο Ντουμπρόβνικ 40€ η βραδιά. Φαγητό για 2 άτομα με ποτό 15-25€.
Δωμάτιο με κουζινάκι στο Κότορ 50€ η βραδιά. Σούπερ λουξ με υδρομασάζ, δορυφορική κτλ. Φαγητό για 2 άτομα με ποτό 15-35€*.
*Γαρίδες και φρέσκο καλαμάρι.
Σύνολο διανυθέντων χλμ 2.000.
10 διανυκτερεύσεις.
Χάρτης από το via Michelen, καλό είναι να έχετε και έναν καλό από βιβλιοπωλείο.
GPS όχι τόσο απαραίτητο. 2-3 φορές το άνοιξα γιατί δεν είχα τον παραπάνω χάρτη.
Πράσινη κάρτα και διαβατήριο υποχρεωτικά.
Μια ημέρα για 36ωρίτες. Εγερτήριο νωρίς το πρωί, τα χλμ είναι πολλά και δύσκολα. Αποφασίζω να μην ακολουθήσω την προτεινόμενη διαδρομή του via Michellin και στρίβω προς την Ποντγκόριτσα την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου. Η διαδρομή μετά από λίγο γίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. Επιτέλους να δούμε λίγο πως είναι η χώρα μακριά από τον τουρισμό. Διασχίζουμε μια πολύ μακρυά γέφυρα η οποία περνάει μέσα από μια λίμνη μέρους του Εθνικού τους Δρυμού. Από ότι φαίνεται εδώ δεν ξέρουν ότι όταν φτιάχνεις δρόμους πρέπει να μην δείχνεις σεβασμό στην φύση και αρκούνται σε μια λωρίδα και στο τρένο. αααχχχ Ελλάδα, τσιμέντο και άσφαλτος όλα. Φώτο δεν έβγαλα γιατί οι στάσεις ήταν επιλεγμένες σε στρατηγικά σημεία. Ελπίζω να τράβηξε βίντεο η γυναίκα μου.
Στρίβω για τα Αλβανικά σύνορα και περνάω από ένα μικρό χωριό. Ρωτάω έναν παππού "ΑLBANIA?" μου δείχνει ευθεία. Εμένα μου λες; Λάθος μου έδειξε. Ενώ διασχίζω κάτι δρόμους ανάμεσα σε χωράφια βλέπω ένα αστυνομικό τζιπ. Ευτυχώς ξέρουν λίγα Αγγλικά. Είμαι 20 χλμ μακρυά από τα σύνορα. Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί σκέφτομαι. Κακό πράγμα να προ τρέχεις. Ο δρόμος είναι χάλια. Το μηχανάκι χοροπηδάει στις αναρτήσεις του. Σε μια διασταύρωση σταματάω να συμβουλευτώ το gps γιατί ο χάρτης του Via Michelin δεν έχει μεγάλη ακρίβεια. "Καλά πας πατριώτη" ακούω ξαφνικά δίπλα μου. Είναι ένας νεαρός με 2 κοπέλες σε ένα αυτοκίνητο με πινακίδες Θεσσαλονίκης!!!
Φτάνω στα σύνορα, ο αστυνομικός κρεμιέται από το κουβούκλιο να δει το Guzzi. Είσοδος στην Αλβανία και πιάνω κουβέντα με τον Αλβανό αστυνομικό. Προσπαθώ να μάθω πληροφορίες για το Sarante και τον δρόμο. Super μου λέει. Μάλλον εννοούσε να φωνάξω τον Superman. Σε λίγο διαπιστώνω τι θα πει Αλβανικός δρόμος. Λίγη άσφαλτος ριγμένη πάνω σε χωματόδρομο με σκοπό να ενώνει τις λακκούβες. Κινούμε με 30 χλμ/ώρα βρίζοντας που δεν ακολούθησα την διαδρομή του Via Michelen. Ευτυχώς καμιά ώρα μετά μπαίνω στον κεντρικό δρόμο που έχει μόνο σκόνη και κίνηση. Πρώτη στάση στο Skhoder στο εστιατόριο που όταν ανέβαινα συνάντησα τον Ιταλό με το Quota. Φυσικό χυμός και κρύο τσάι με 3,5€ σε μαγαζί σούπερ κυριλέ.
Συμβουλεύομαι το GPS τον χάρτη και μετά από μίνι συμβούλιο με τη σύζυγο αποφασίζουμε να μην πάμε παραλιακός αλλά μέσα από το βουνό. Από τη μια θα γλιτώναμε την κίνηση και θα κάναμε 30-40 λιγότερα χλμ. Λάθος μεγάλο. Μέχρι να φτάσουμε στο Lusnhje που χωρίζει ο δρόμος αντιμετωπίσαμε απίστευτη κίνηση λόγω έργων. Επί 10 χλμ τα αυτοκίνητα να είναι σταματημένα. Αλβανοί και Κοσσοβάροι με τζιπ να κάνουν σφήνες ανάμεσα από τα έργα για να περάσουν σηκώνοντας απίστευτη σκόνη. Το φλας φυσικά είναι διακοσμητικό. Μετά από λίγο μαθαίνω τον σωστό τρόπο κίνησης μιας μοτοσυκλέτας στην Αλβανία. Κόρνα συνέχεια!!! Ακολουθώ ένα πιτσιρικά με παπάκι ο οποίος ανοίγει δρόμο στην κίνηση. Κάποια στιγμή όμως βγαίνει στα έργα που γίνονται στο αντίθετο ρεύμα και χώνετε από μια τρύπα που το Guzzi δεν χωράει ούτε αν το κόψεις στη μέση. Τα νεύρα αρχίζουν να τεντώνουν, έχω γλυτώσει από ένα άσπρο τζιπ Mercedes για μερικά εκ. Περνάω όπως μπορώ με την κόρνα και μαρσάροντας για να με ακούνε. Μουτζώνω έναν τραγικό Ιταλό και επιτέλους ο δρόμος ανοίγει. Ο οδηγός του Κοσσοβάρικου λεωφορείου όμως έχει αντίθετη άποψη και βγαίνει να προσπεράσει μαζί με μένα. Τέρμα γκάζι, τον περνάω, τον κλείνω και του κάνω χειρονομίες. Η κουτουλιά από πίσω με συνεφέρει κάπως και εξαφανίζομαι. Το διπλωματικό επεισόδιο αποτράπηκε και ψάχνω να βρω σημείο για στάση. Βρίσκω ένα Motel-Βενζινάδικο και σταματάμε για φαγητό. Το γκαρσόνι ξέρει μόνο Ιταλικά, το μενού είναι στα Αλβανικά αλλά έχει πολλά κοινά σημεία με την Ελληνική κουζίνα. Παραγγέλνονται σαλάτα, μπιφτέκ με κάτι περίεργο, πατάτε τιγκάνι και αναψυκτικά με 10€. Το € περνάει και εδώ αρκεί να είναι χαρτονόμισμα.
Αρχίζει η ανηφόρα για το βουνό μέσα από αμπέλια. Η διαδρομή πολύ σφιχτή, θα γινόταν ένα 36ώρο εδώ πάνω μούρλια. Λίγο πριν όμως έχει βρέξει και ο δρόμος σε πολλά σημεία έχει λάσπη ή είναι καλυμμένος από νερά. Η τακτική ακολουθήστε τα απόνερα από το προπορευόμενο όχημα αποδίδει και γλυτώνω τις φονικές λακκούβες. Η θερμοκρασία έχει πέσει, η διαδρομή έγινε ομορφότερη, δεν έχει κίνηση αλλά περνάει η ώρα και Αγ. Σαράντα δεν βλέπω. Σε ένα χωριό μου δίνουν οδηγίες στα Ελληνικά τα οποία τα μιλάνε πολύ.
Φτάνω 10 χλμ από τα σύνορα με την Ελλάδα και στρίβω δεξιά για Αγ. Σαράντα. 40 χλμ δείχνει ο χάρτης, το GPS δεν έχει τους Αγ. Σαράντα και η διαδρομή είναι ορεινή. Ανεβαίνω το βουνό ακολουθώντας ένα τοπικό ταξί που πάει τάπα. Το κόλπο πιάνει μέχρι που νυχτώνει και δεν βλέπω τίποτα λόγω της φιμέ ζελατίνας. Σταματάω στην άκρη του δρόμου να την αλλάξω και μέσα σε 3 λεπτά παραλίγο να με πατήσουν 3 φορές. Έχω κάνει ήδη 20 χλμ και σύμφωνα με τον χάρτη πέρασα το βουνό. Από εδώ και πέρα όμως ο δρόμος πιο πολύ θυμίζει χωματόδρομο παρά άσφαλτο. Έργα - σκόνη - λακκούβες - χάος. 1,5 ώρα για 40 χλμ και επιτέλους φτάνω στο Sarante. Ευτυχώς όλοι μιλάνε Ελληνικά. Μετά από 13 ώρες ταξίδι, τσακίζω ένα νοστιμότατο φιλέτο κοτόπουλο και ξεραίνομαι για ύπνο.
Ημέρα 10η Αγ. Σαράντα - Ιωάννινα - Θεσσαλονίκη 310χλμ
Την επόμενη το πρωί φεύγουμε για Ελλάδα. Δεν έχουμε καμία όρεξη για βολτούλες αν και η κίνηση την Κυριακή το πρωί είναι πολύ χαλαρή. Το μέρος είναι αρκετά όμορφο, αλλά άναρχα δομημένο με κιτς για το γούστο μου ξενοδοχεία. Το πρωί η διαδρομή της προηγούμενης μέρας φεύγει πιο εύκολα στο μισό σχεδόν χρόνο. Το μηχανάκι όμως είναι γεμάτο λάσπη και εμείς σκόνη. Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο και ανοίγω το γκάζι μετά από 10 μέρες. 160 έδειξε για λίγο το κοντέρ. Όταν συνειδητοποιούμε πόσο κοντά είμαστε στα σύνορα και ότι μπορούσαμε να διανυκτερεύσουμε στην Ελλάδα μας πιάνουν τα νεύρα. Είναι αργά όμως, μια εμπειρία ήταν και αυτή την περάσαμε. Σταματάμε στο Ελληνικό φυλάκιο, βγάζει η γυναίκα μου τα διαβατήρια, τα δίνει στον Αστυνομικό και του λέει "καλημέρα". Τι το θελε. "Για 'σάς" απαντάει με βλοσυρό ύφος ο πιτσιρίκος. "Καλημέρα, γιά σας" απαντάει η Θωμαή. "Για 'σάς" επιμένει αυτός. Όσο σκέφτομαι την συμπεριφορά, Σκοπιανών - Αλβανών - Μαυροβούνιων - Κροατών Αστυνομικών τόσο φουρκίζομαι αλλά λέω καλώς ήρθατε στην Ελληνική πραγματικότητα.
Ελληνική πραγματικότητα Νο2. Πολύ καλός ο δρόμος από τα σύνορα μέχρι τα Γιάννενα και μετά μπαίνεις στην επιτέλους έτοιμη Εγνατία. 10 χλμ από τα σύνορα η βενζίνη έχει 1,12€/λίτρο. Δεν βάζω λέω θα βρω φτηνότερα. Τελικά έβαλα στα Ιωάννινα στο μοναδικό ανοιχτό βενζινάδικο που είχε Κυριακή μεσημέρι με 1,25€/λίτρο. Την επόμενη μέρα έβαλα στη Θεσσαλονίκη με 1,02€/λίτρο. (τιμές 2009....)
Στάση λίγο πριν την Κοζάνη για να ξεπαγώσουμε από τα τούνελ στη διαδρομή Γιάννενα - Μέτσοβο. Λίγο ποιο κάτω στον κάμπο της Βέροιας είχε 34οC.
Τελικά αν δεν το κάνεις δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις. Καβαλήστε το μηχανάκι σας, κάντε μια οδική βοήθεια καλού κακού και φύγετε. Το ταξίδι αυτό οργανώθηκε από πληροφορίες που διάβασα στο net, από 2-3 βασικά που μου είπαν φίλοι. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε το google.
Και μερικά νούμερα για να πάρουμε μια ιδέα.
Δωμάτιο με κουζινάκι στην Οχρίδα 30€ η βραδιά. Φαγητό για 2 άτομα με ποτό 7-10€.
Δωμάτιο με κουζινάκι στο Ντουμπρόβνικ 40€ η βραδιά. Φαγητό για 2 άτομα με ποτό 15-25€.
Δωμάτιο με κουζινάκι στο Κότορ 50€ η βραδιά. Σούπερ λουξ με υδρομασάζ, δορυφορική κτλ. Φαγητό για 2 άτομα με ποτό 15-35€*.
*Γαρίδες και φρέσκο καλαμάρι.
Σύνολο διανυθέντων χλμ 2.000.
10 διανυκτερεύσεις.
Χάρτης από το via Michelen, καλό είναι να έχετε και έναν καλό από βιβλιοπωλείο.
GPS όχι τόσο απαραίτητο. 2-3 φορές το άνοιξα γιατί δεν είχα τον παραπάνω χάρτη.
Πράσινη κάρτα και διαβατήριο υποχρεωτικά.
Ωραίος! καλή περιγραφή με ερεθίζεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή